Karabağlar’da Yönetim Krizi ve Başkan Kınay’ın Direnci

Meclis Boykotu: Sessizliğin Gürültüsü

Karabağlar Belediyesi’nde yaşananlar sıradan bir yerel yönetim tartışması olmaktan çıktı. Belediye meclisinin büyük bir bölümü, toplantılara katılmayarak adeta fiilen “yönetimimizi kabul etmiyoruz” dedi. Boş kalan sıralar, aslında Karabağlar’da siyasetin geldiği noktayı açıkça gösteriyor: Başkan ile kendi partisinin meclis üyeleri bile artık aynı masada buluşmakta zorlanıyor.

Krizi Yönetemeyen Başkan

Başkan Helil Kınay, yükselen itirazlara karşı çözüm üretmek yerine, “halkın iradesine sırt çevriliyor” söylemiyle suçu meclise atıyor. Oysa krizi yönetmek, sorunları görmezden gelmek ya da başkalarına yüklemekle değil; çözüm iradesi göstermekle mümkündür. Fakat görünen o ki, Karabağlar’da irade değil inat öne çıkıyor.

Emekçinin Alın Teri

Belediyede çalışan işçiler uzun süredir maaşlarını zamanında ve eksiksiz almakta zorluk yaşıyor. Emekçiler, alın terinin karşılığını beklerken, belediye yönetimi “ekonomik zorluk” söylemiyle meseleyi ötelemeye çalışıyor. Oysa belediyecilik, önce kendi çalışanının hakkını teslim etmekle başlar. Kendi işçisine maaş ödeyemeyen bir yönetimin, halka hizmet götürmesi nasıl mümkün olabilir?

Hizmet Bekleyen Vatandaş

Karabağlar halkı ise tartışmaların, boykotların, açıklamaların ötesinde çok daha basit ve haklı bir beklentiye sahip: hizmet. Yolunun yapılmasını, parkının bakılmasını, çocuklarının güvenle oynayabileceği alanların korunmasını istiyor. Halkın önceliği polemik değil; somut hizmettir.

Neden İstifa Etmiyor?

Tüm bu tablo karşısında doğal olarak şu soru akla geliyor: “Başkan neden istifa etmiyor?”

Çünkü istifayı bir zayıflık göstergesi olarak görüyor.

Çünkü siyaseten geri adım atmanın, koltuğu bırakmanın gelecekteki kariyerini gölgeleyeceğini düşünüyor.

Çünkü direnerek güç kazanacağına inanıyor.

Ama unutulmaması gereken nokta şudur: Direnç, çözüm üretmediği sürece halkın güvenini daha da tüketir.

Karabağlar Çıkmazda

Karabağlar bugün yönetim krizinin ortasında. Meclisle kavgalı bir başkan, maaşını bekleyen işçiler, hizmet isteyen vatandaşlar… Bu tablonun adı ne yazık ki “yerel yönetim” değil, tam anlamıyla bir çıkmazdır.

Başkan Kınay görevde kalmayı sürdürüyor; ancak kriz büyüdükçe güven eriyor. Karabağlar halkı polemik değil çözüm, çalışanlar emeğinin karşılığını, meclis ise yeniden ortak akılla bir araya gelmeyi bekliyor. Bakalım inat mı yoksa Karabağlar mı kazanacak.